Bienvenue a Bordeaux! Avondje uit en 3 kluchten!

Hoe toeristen gidsen Bordeaux aanprijzen weet ik niet, maar ik vond Bordeaux wel bijzonder. Ik neem je mee op mijn eerste avondwandeling.
Zoals altijd ga ik gewoon mijn neus achterna na kort de platte grond, de kaart van de binnenstad of ander deel bestudeerd te hebben. Gewoon om de structuur van het stratenplan in mij op te nemen. .  Meestal staan er ook bijzondere plaatsen aangeduid en daarmee heb ik voldoende herkenningspunten om niet te verdwalen.  Nadat ik vanaf de luchthaven met grote boog om de stad, langs de "Quais" bij mijn hotel in het Mériadeck bij het Palais de Justice gedropt was wist ik al genoeg om op verkenning uit te gaan. Wel voor de zekerheid met een plan met de ligging van het hotel aangegeven op zak.

Intuïtief liep ik de kant op waar de opera, het "Grand Théâtre",  moest zijn en belandde ik gelijk in de grote winkelstraat Rue Sainte-Catharine die op zondag vroege avond wel uitgestorven moest zijn.  Maar het krioelde van Jappanners, Amerikanen, Duitsers, ... en een verbaasde Belg. :D Hoewel dat soort winkelstraten op de begane grond overal, in alle steden zowat gelijk zijn met dezelfde winkels en etalages was het toch aangenaam.  Tussen vijf en zes uur, in de auto, waren de hemelsluizen open gegaan en had het met bakken gestort waardoor alles fris en schoongespoeld was met een temperatuurtje van 24 graden.  Nu is McDonalds noemen misschien vreemd maar deze was toch anders.  McCafé terras?  Naast de gebruikelijke McDonalds burger & friet balie was er ook een Barista et Glaces bar.  100% Arabica, Italiaanse branding. Café / Ristretto € 1,20 en Double € 2,00.  Doen dus en effe met Facebook inchecken.  Hoppa!  Als locatie editor werd ik gelijk aan het werk gezet. Of het klopte dat de openingstijden 8:30 tot 20:00 zijn.  Nee, zondags 9:30 tot 0:30 dus aan het werk. En de weekdagen: maandags gesloten? Nee, ma t/m za 8:30 tot 23:30 ...  Dan maar effe een colaatje halen want die vragenlijsten blijven maar doorgaan.

Terwijl ik e.e.a. zit te verbeteren ontstaat er een komisch tafereel: een zwerver of dakloze installeert zich met hond tegenover ons in het portiek van Les Galleries Lafayette.  Het is nog een heel karwij om die grote kartonnen dozen zo uit te vouwen dat ze een soort "chaise longue" vormen. Leuk vuilnisbakkenras hondje dacht ik toen er een hooggeblondeerd vrouwtje in zwart Punk of Haloween pakje aan kwam lopen met liefst 5 grote en een kleine hond aangelijnd.  Het diertje van de zwerver keek op, sloeg even aan, waarop de 6 honden gelijk er op af wilden stormen.  Ziet u het voor u? Het vrouwtje kreeg een formidabele ruk achterwaarts, viel van haar  leger kistjes op haar bips en floeps, daar renden de honden naar het portiek om met zijn zevenen uitvoerig en jankend van blijdschap de achterlichten te inspecteren.  Iedereen bleef staan om het komische tafereel gade te slaan.  Het vrouwtje had de honden al snel onder controle waarna ze aan een verkeerspaal gebonden werden. De zwerver mopperde dat zijn kartonnen chaise longue "foutu" was en zij haar honden beter moest bijhouden waarop het vrouwtje op één hak en de andere opgeraapt even de feiten recht ging zetten: ZIJN  hond had geblaft en zonder dat was er niets gebeurd! Voilà!  Waar ze vandaan kwamen is een raadsel maar buiten de geamuseerde toeristen stonden er in no-time nog 3 zwervers bij die de mogelijke escalatie gingen sussen. Een van hen wist blijkbaar van schoenen want binnen de minuut was de hak er weer aan getimmerd en kon het vrouwtje haar honden die stonden te piepen van de verkeerspaal verlossen wat ze uitbundig verwelkomden om daarna hun weg voort te zetten. Ik moest denken aan de kreet van Mae West: "To much of a good thing, can be wonderfull!" Maar zij had het niet over honden, dacht ik toch. ;)

Okay, op weg naar Le mirroir d'eau! Een wegwijzer bevestigde mijn vermoeden dat ik zig-zaggend door smalle straatjes ook bij de Place de la Bourse zou uitkomen, en ja hoor, voor ik het wist was ik er al. Erg indrukwekkend plein en in de verte zie ik de Miroir d'eau. 

In dat sjieke café, Le Gabriel, midden van het plein ga ik straks of morgen een cocktail halen, maar eerst wat foto's maken want het begint snel knap donker te worden. Achter mij staat een groot monumentaal fontijn met een grappige eigenaardigheid: het water is fluoriserend gif groen!  Heel apart! 

"Les Trois Graces". (De Drie Gratiën)  Er staat ook de naam van de architect (ontschoten) maar geen jaartal. Moeilijk in te schatten, soort neo Renaissance of wellicht ècht Renaissance?  De gevels van het plein zijn 19e eeuws lijkt mij hoewel het dak boven Le Gabriel wel ouder, 18e eeuws lijkt.  Het is in Frankrijk niet ongebruikelijk om zelfs 16e eeuwse panden te vinden met 19e of 20e eeuwse voorgevels. Zig-zaggend van McCafé naar dit plein liep ik door steegjes en straatjes die beslist middeleeuws of nog ouder waren. Dat zoeken we later op. Eerst die Miroir d'eau kieken!  In de verte op de foto achter dit fontijn kan je het ontwaren. En dan, houdt ie er plots mee op! 21:30 is het en het wordt alsmaar donkerder.  Maar terugkijkend naar de Place de la Bourse komt er net een tram aan. Heel apart ook. In de binnenstad rijden ze zonder bovenleiding!  Wat zou Amsterdam ervan opknappen als het GVB en de gemeenteraad ook deze trams aangeschaft zou hebben. De hele grachtengordel binnenstad zonder bovenleidingen.

Oeps! Ze zijn zó lang die trams, Ik krijg slechts 6 van de 7 geledingen op de foto! Maar wat wel op de foto staat zijn kolossale betonblokken die langs de hele Quai geplaatst zijn.  Veiligheidshalve, lesje uit Nice en Berlijn blijkbaar want op deze Quai lopen duizenden mensen te slenteren.  Ik besluit om de Quai maar af te wandelen en dan de tram naar het hotel te nemen. 

Halverwege bevind zich deze Porte du Cailhou naar de oude binnenstad.  Een wir-war van smalle straatjes en stegen.  De ene straat met restaurant naast restaurant, een zijstraat verder totaal verlaten. 

De schalen met "Crustaces" doen mij watertanden maar het was overal "tout cmplet!"  En hoewel het merendeel als toeristen zaak te bestempelen valt zijn er ook diverse unieke zaken variërend van super cool High Tech design tot ludiek zoals deze waarbij letterlijk "de wereld op zijn kop" staat (of hangt).

Ook bijzonder is het idee om een leegstaande winkel niet leeg te laten staan maar tijdelijk aan kunstenaars uit te lenen.  Op dit plein was ook zoiets, dat een echte eyecatcher is. 

Het blijkt een installatie te zijn getiteld: "Tutti Frutti, het avocado collectief."  

Terug op de Quai slenter ik verder waarbij na amper 100 meter op de Quai Richelieu pand na pand van chique restaurants naar Aziatische eethuisjes naar alsmaar verder verloederende en gesloten tenten en een Turkse mini market afzakt.  Maar dan is er nog een mooi Bourgogne rood achtig verlichte poort:  Ah! Porte de Bourgogne dus, die de oude stad scheidt van een Marokkaanse buurt.

  Het Café-Tabac op de hoek links op de foto werd bevolkt door 2 Franssen en oudere mannen in Marrokaans tenue die aan de koffie naar voetbal keken en het terras met verveeld voor zich uitkijkende of op telefoon internettende jonge Marokaanse mannen in spijkerbroek en T-shits met een flesje Krononbourg pils.  Afgezien van het tv geluid dat redelijk luid stond, was het maar een dooie boel.  Ik twijfelde of ik weer terug zou lopen om in wat vrolijkere ambiance een biertje te halen of daar neer te strijken.  Want aan de andere kant van de poort was de tramhalte naar mijn hotel en het was al over elf uur en de laatste tram vertrok om middernacht.  Maar de Patron maakte het me makkelijk door te vragen wat ik wilde drinken en zag dat een Affligem daar € 2,50 kostte terwijl ik op het voorlaatste terras ook Affligem op de prijslijst had zien staan tegen € 4,00.  Dus installeerde ik mij op het terras met de rug naar de straat en uitzicht op het volk dat soms heel even over de schouder naar binnen keek als er een aanval op het doel aankwam.  Een oudere man, nou ja... een vijftiger schat ik, installeerde zich schuin tegenover mij met een shisha.  Aha! Interessant. Zou hij precies zoals ik te werk gaan om de waterpijp aan de praat te krijgen?  En wat voor tabak zou hij gebruiken...  Maar ik werd afgeleid: een hyperventilerende "creature",  het opgestoken haar totaal in de war, kortgerokt met ladderende nylonkousen kwam de tent binnengestormd op eveneens iets te hoge hakken. "Jean, Jean," riep ze, "des Marlboro c'il te plait!"  De Patron die in de deuropening een sigaretje stond te roken gaf geen krimp. Ze stampvoette even en roffelde met haar zwarte nagels op de bar. "Oh la la, quele merde, merde." riep ze terwijl ze nerveus op en neer de zaak doorbeende en de inhoud van haar schoudertas doorworstelde.  Ze klampte even een "toogplakker" aan die al die tijd via de spiegel, roerloos naar het voetballen keek  Of hij effe een peuk voor haar had want Jean liet weer op zich wachten.  De man gaf ook geen krimp maar schoof wel zijn bijna lege bierglas dichterbij.  Er volgde een woordenreeks, waarschijnlijk in plat Bordelais, die ik niet verstond maar duidelijk een aantal verwensingen waren waarop ze weer naar de deur toe liep om "Jean!" de patron nog eens aan te manen om haar Marlboro te geven.  Jean gooide zijn peuk weg en hield zijn hand op waarop zij weer de tent in rende om al roffelend op de bar haar "Oh-a-la, quele merde." litanie herhaaldelijk even stampvoetend ten gehore te brengen.  Al met al was ik zo afgeleid geweest dat ondertussen de waterpijp stond te borrelen en ik het hele aanmaken gemist had.  En nu had ik weer wat gemist want het overduidelijke heroinehoertje was verdwenen of in ieder geval uit mijn gezichtsveld.  Ik stak een sigaretje op en gebaarde met mijn lege glas dat de patron er nog eentje mocht brengen.  Net toen de patron mijn Affligem op tafel wilde zetten stond uit het niets gekomen onze hyperventilerende dame tussen ons in met de vraag of ik dan misschien een Marlboro voor haar had. De patron gaf haar een forse duw opzij waardoor ze zowat haar enkel verzwikte en met moeite net niet languit over de straat vloog,  met de dreigende opmerking dat ze klanten niet lastig mocht vallen.  Het was eigenlijk tragisch èn komisch tegelijk want in gedachten zag ik de hoogblonde vrouw met haar 6 honden weer onderuit gaan. Ik moest daardoor even grinniken toen zij half struikelend wegliep en plots omkeek en met de handen op de heupen  "Allors qua?! Hein!?" riep. Ik keek nog over mijn schouder niet realiserende dat ik letterlijk met mijn rug aan de straat, net voor de stoeprand zat en er dus niemand te bekennen was. Toen ik terug keek was ze weer spoorloos, de hoek om blijkbaar.  Afgezien van haar tragisch-komisch hyperventilerend optreden, was het geheel bijna een film noir setting.  In het café waar Monaco nog steeds op 2-0 stond zaten de drie oudere mannetjes nog steeds onverstoord tv te kijken in het kille tl-licht. De toog hanger had zich in al die tijd heel even omgedraaid om vervolgens weer via de spiegel verder te kijken. De ene jonge man tegenover mij op het terras zat nog steeds onderuitgezakt met zijn duim op zijn mobieltje te schuiven en de andere nog steeds onveranderd schuin omlaag naar het trottoir te staren terwijl de shisha door reutelde en rookwolken produceerde.  En dat weer in het vage oranje-gele lichtschijnsel van een lantaarnpaal links en een nog vager Mauve reflectie van de felverlichte poort. Alleen de patron schuifelde glazen polierend wat achter de bar heen en weer. Verder zat, hing of stond iedereen in een bijna bevroren houding.   En ik zat op een afstandje dat alles te aanschouwen. "QUELLE MERDE, MERDE!!!" schalde het van om de hoek waarop alle figuranten,  niet te regisseren, tegelijk naar links, richting hoek keken en na 2 seconden stilte weer in hun bevroren houding wegzakten. "Shiiiit" dacht ik, vijf voor middernacht al!  Ik legde een briefje van vijf onder de voet van mijn glas terwijl ik aanstalten maakte om weg te rennen en de stoel van het trottoir flikkerde.  Alle ogen waren even gericht op Kwatta!  Even maar want nog voor de stoel terug stond was iedereen weer in de zelfde houding bevroren behalve de Patron die kwam informeren of alles goed was.  Hij zag het vijfje, begon het glas weer te polieren en zei "Merci monsieur, Bonne soirée."  De tram vertrok vijf minuten later en nog vijf minuten later was ik in het hotel.

Maandagochtend heb ik twee doubles op en besluit toch even de krant "Sud-Ouest" door te bladeren. Maar de "arts et culture" pagina's hebben niets te melden over het concours Lyrique in Marmande.  En dan, op de valreep viel mijn oog op een bericht in de collum Bordeaux Centre.

De fontijn van de drie Gratiën spuugde verbazing wekkend fluoriserend groen water.  ... Een raadsel!  Waarschijnlijk een studentikoze grap of zo want officieel was er niets bekent.  De brandweer heeft 's nachts voor de veiligheid de fontein urenlang leeggepompt tot het water weer helder wit was. Maar de beide  bekkens van het fontein zijn groen geverfd. Dat ik ook dàt heb mogen meemaken en fotograferen!