zaterdag 2 september 2017

Bienvenue a Bordeaux! Avondje uit en 3 kluchten!

Hoe toeristen gidsen Bordeaux aanprijzen weet ik niet, maar ik vond Bordeaux wel bijzonder. Ik neem je mee op mijn eerste avondwandeling.
Zoals altijd ga ik gewoon mijn neus achterna na kort de platte grond, de kaart van de binnenstad of ander deel bestudeerd te hebben. Gewoon om de structuur van het stratenplan in mij op te nemen. .  Meestal staan er ook bijzondere plaatsen aangeduid en daarmee heb ik voldoende herkenningspunten om niet te verdwalen.  Nadat ik vanaf de luchthaven met grote boog om de stad, langs de "Quais" bij mijn hotel in het Mériadeck bij het Palais de Justice gedropt was wist ik al genoeg om op verkenning uit te gaan. Wel voor de zekerheid met een plan met de ligging van het hotel aangegeven op zak.

Intuïtief liep ik de kant op waar de opera, het "Grand Théâtre",  moest zijn en belandde ik gelijk in de grote winkelstraat Rue Sainte-Catharine die op zondag vroege avond wel uitgestorven moest zijn.  Maar het krioelde van Jappanners, Amerikanen, Duitsers, ... en een verbaasde Belg. :D Hoewel dat soort winkelstraten op de begane grond overal, in alle steden zowat gelijk zijn met dezelfde winkels en etalages was het toch aangenaam.  Tussen vijf en zes uur, in de auto, waren de hemelsluizen open gegaan en had het met bakken gestort waardoor alles fris en schoongespoeld was met een temperatuurtje van 24 graden.  Nu is McDonalds noemen misschien vreemd maar deze was toch anders.  McCafé terras?  Naast de gebruikelijke McDonalds burger & friet balie was er ook een Barista et Glaces bar.  100% Arabica, Italiaanse branding. Café / Ristretto € 1,20 en Double € 2,00.  Doen dus en effe met Facebook inchecken.  Hoppa!  Als locatie editor werd ik gelijk aan het werk gezet. Of het klopte dat de openingstijden 8:30 tot 20:00 zijn.  Nee, zondags 9:30 tot 0:30 dus aan het werk. En de weekdagen: maandags gesloten? Nee, ma t/m za 8:30 tot 23:30 ...  Dan maar effe een colaatje halen want die vragenlijsten blijven maar doorgaan.


Terwijl ik e.e.a. zit te verbeteren ontstaat er een komisch tafereel: een zwerver of dakloze installeert zich met hond tegenover ons in het portiek van Les Galleries Lafayette.  Het is nog een heel karwij om die grote kartonnen dozen zo uit te vouwen dat ze een soort "chaise longue" vormen. Leuk vuilnisbakkenras hondje dacht ik toen er een hooggeblondeerd vrouwtje in zwart Punk of Haloween pakje aan kwam lopen met liefst 5 grote en een kleine hond aangelijnd.  Het diertje van de zwerver keek op, sloeg even aan, waarop de 6 honden gelijk er op af wilden stormen.  Ziet u het voor u? Het vrouwtje kreeg een formidabele ruk achterwaarts, viel van haar  leger kistjes op haar bips en floeps, daar renden de honden naar het portiek om met zijn zevenen uitvoerig en jankend van blijdschap de achterlichten te inspecteren.  Iedereen bleef staan om het komische tafereel gade te slaan.  Het vrouwtje had de honden al snel onder controle waarna ze aan een verkeerspaal gebonden werden. De zwerver mopperde dat zijn kartonnen chaise longue "foutu" was en zij haar honden beter moest bijhouden waarop het vrouwtje op één hak en de andere opgeraapt even de feiten recht ging zetten: ZIJN  hond had geblaft en zonder dat was er niets gebeurd! Voilà!  Waar ze vandaan kwamen is een raadsel maar buiten de geamuseerde toeristen stonden er in no-time nog 3 zwervers bij die de mogelijke escalatie gingen sussen. Een van hen wist blijkbaar van schoenen want binnen de minuut was de hak er weer aan getimmerd en kon het vrouwtje haar honden die stonden te piepen van de verkeerspaal verlossen wat ze uitbundig verwelkomden om daarna hun weg voort te zetten. Ik moest denken aan de kreet van Mae West: "To much of a good thing, can be wonderfull!" Maar zij had het niet over honden, dacht ik toch. ;)

Okay, op weg naar Le mirroir d'eau! Een wegwijzer bevestigde mijn vermoeden dat ik zig-zaggend door smalle straatjes ook bij de Place de la Bourse zou uitkomen, en ja hoor, voor ik het wist was ik er al. Erg indrukwekkend plein en in de verte zie ik de Miroir d'eau. 

In dat sjieke café, Le Gabriel, midden van het plein ga ik straks of morgen een cocktail halen, maar eerst wat foto's maken want het begint snel knap donker te worden. Achter mij staat een groot monumentaal fontijn met een grappige eigenaardigheid: het water is fluoriserend gif groen!  Heel apart! 


"Les Trois Graces". (De Drie Gratiën)  Er staat ook de naam van de architect (ontschoten) maar geen jaartal. Moeilijk in te schatten, soort neo Renaissance of wellicht ècht Renaissance?  De gevels van het plein zijn 19e eeuws lijkt mij hoewel het dak boven Le Gabriel wel ouder, 18e eeuws lijkt.  Het is in Frankrijk niet ongebruikelijk om zelfs 16e eeuwse panden te vinden met 19e of 20e eeuwse voorgevels. Zig-zaggend van McCafé naar dit plein liep ik door steegjes en straatjes die beslist middeleeuws of nog ouder waren. Dat zoeken we later op. Eerst die Miroir d'eau kieken!  In de verte op de foto achter dit fontijn kan je het ontwaren. En dan, houdt ie er plots mee op! 21:30 is het en het wordt alsmaar donkerder.  Maar terugkijkend naar de Place de la Bourse komt er net een tram aan. Heel apart ook. In de binnenstad rijden ze zonder bovenleiding!  Wat zou Amsterdam ervan opknappen als het GVB en de gemeenteraad ook deze trams aangeschaft zou hebben. De hele grachtengordel binnenstad zonder bovenleidingen.

Oeps! Ze zijn zó lang die trams, Ik krijg slechts 6 van de 7 geledingen op de foto! Maar wat wel op de foto staat zijn kolossale betonblokken die langs de hele Quai geplaatst zijn.  Veiligheidshalve, lesje uit Nice en Berlijn blijkbaar want op deze Quai lopen duizenden mensen te slenteren.  Ik besluit om de Quai maar af te wandelen en dan de tram naar het hotel te nemen. 

Halverwege bevind zich deze Porte du Cailhou naar de oude binnenstad.  Een wir-war van smalle straatjes en stegen.  De ene straat met restaurant naast restaurant, een zijstraat verder totaal verlaten. 


De schalen met "Crustaces" doen mij watertanden maar het was overal "tout cmplet!"  En hoewel het merendeel als toeristen zaak te bestempelen valt zijn er ook diverse unieke zaken variërend van super cool High Tech design tot ludiek zoals deze waarbij letterlijk "de wereld op zijn kop" staat (of hangt).


Ook bijzonder is het idee om een leegstaande winkel niet leeg te laten staan maar tijdelijk aan kunstenaars uit te lenen.  Op dit plein was ook zoiets, dat een echte eyecatcher is. 
Het blijkt een installatie te zijn getiteld: "Tutti Frutti, het avocado collectief."  

Terug op de Quai slenter ik verder waarbij na amper 100 meter op de Quai Richelieu pand na pand van chique restaurants naar Aziatische eethuisjes naar alsmaar verder verloederende en gesloten tenten en een Turkse mini market afzakt.  Maar dan is er nog een mooi Bourgogne rood achtig verlichte poort:  Ah! Porte de Bourgogne dus, die de oude stad scheidt van een Marokkaanse buurt.

  Het Café-Tabac op de hoek links op de foto werd bevolkt door 2 Franssen en oudere mannen in Marrokaans tenue die aan de koffie naar voetbal keken en het terras met verveeld voor zich uitkijkende of op telefoon internettende jonge Marokaanse mannen in spijkerbroek en T-shits met een flesje Krononbourg pils.  Afgezien van het tv geluid dat redelijk luid stond, was het maar een dooie boel.  Ik twijfelde of ik weer terug zou lopen om in wat vrolijkere ambiance een biertje te halen of daar neer te strijken.  Want aan de andere kant van de poort was de tramhalte naar mijn hotel en het was al over elf uur en de laatste tram vertrok om middernacht.  Maar de Patron maakte het me makkelijk door te vragen wat ik wilde drinken en zag dat een Affligem daar € 2,50 kostte terwijl ik op het voorlaatste terras ook Affligem op de prijslijst had zien staan tegen € 4,00.  Dus installeerde ik mij op het terras met de rug naar de straat en uitzicht op het volk dat soms heel even over de schouder naar binnen keek als er een aanval op het doel aankwam.  Een oudere man, nou ja... een vijftiger schat ik, installeerde zich schuin tegenover mij met een shisha.  Aha! Interessant. Zou hij precies zoals ik te werk gaan om de waterpijp aan de praat te krijgen?  En wat voor tabak zou hij gebruiken...  Maar ik werd afgeleid: een hyperventilerende "creature",  het opgestoken haar totaal in de war, kortgerokt met ladderende nylonkousen kwam de tent binnengestormd op eveneens iets te hoge hakken. "Jean, Jean," riep ze, "des Marlboro c'il te plait!"  De Patron die in de deuropening een sigaretje stond te roken gaf geen krimp. Ze stampvoette even en roffelde met haar zwarte nagels op de bar. "Oh la la, quele merde, merde." riep ze terwijl ze nerveus op en neer de zaak doorbeende en de inhoud van haar schoudertas doorworstelde.  Ze klampte even een "toogplakker" aan die al die tijd via de spiegel, roerloos naar het voetballen keek  Of hij effe een peuk voor haar had want Jean liet weer op zich wachten.  De man gaf ook geen krimp maar schoof wel zijn bijna lege bierglas dichterbij.  Er volgde een woordenreeks, waarschijnlijk in plat Bordelais, die ik niet verstond maar duidelijk een aantal verwensingen waren waarop ze weer naar de deur toe liep om "Jean!" de patron nog eens aan te manen om haar Marlboro te geven.  Jean gooide zijn peuk weg en hield zijn hand op waarop zij weer de tent in rende om al roffelend op de bar haar "Oh-a-la, quele merde." litanie herhaaldelijk even stampvoetend ten gehore te brengen.  Al met al was ik zo afgeleid geweest dat ondertussen de waterpijp stond te borrelen en ik het hele aanmaken gemist had.  En nu had ik weer wat gemist want het overduidelijke heroinehoertje was verdwenen of in ieder geval uit mijn gezichtsveld.  Ik stak een sigaretje op en gebaarde met mijn lege glas dat de patron er nog eentje mocht brengen.  Net toen de patron mijn Affligem op tafel wilde zetten stond uit het niets gekomen onze hyperventilerende dame tussen ons in met de vraag of ik dan misschien een Marlboro voor haar had. De patron gaf haar een forse duw opzij waardoor ze zowat haar enkel verzwikte en met moeite net niet languit over de straat vloog,  met de dreigende opmerking dat ze klanten niet lastig mocht vallen.  Het was eigenlijk tragisch èn komisch tegelijk want in gedachten zag ik de hoogblonde vrouw met haar 6 honden weer onderuit gaan. Ik moest daardoor even grinniken toen zij half struikelend wegliep en plots omkeek en met de handen op de heupen  "Allors qua?! Hein!?" riep. Ik keek nog over mijn schouder niet realiserende dat ik letterlijk met mijn rug aan de straat, net voor de stoeprand zat en er dus niemand te bekennen was. Toen ik terug keek was ze weer spoorloos, de hoek om blijkbaar.  Afgezien van haar tragisch-komisch hyperventilerend optreden, was het geheel bijna een film noir setting.  In het café waar Monaco nog steeds op 2-0 stond zaten de drie oudere mannetjes nog steeds onverstoord tv te kijken in het kille tl-licht. De toog hanger had zich in al die tijd heel even omgedraaid om vervolgens weer via de spiegel verder te kijken. De ene jonge man tegenover mij op het terras zat nog steeds onderuitgezakt met zijn duim op zijn mobieltje te schuiven en de andere nog steeds onveranderd schuin omlaag naar het trottoir te staren terwijl de shisha door reutelde en rookwolken produceerde.  En dat weer in het vage oranje-gele lichtschijnsel van een lantaarnpaal links en een nog vager Mauve reflectie van de felverlichte poort. Alleen de patron schuifelde glazen polierend wat achter de bar heen en weer. Verder zat, hing of stond iedereen in een bijna bevroren houding.   En ik zat op een afstandje dat alles te aanschouwen. "QUELLE MERDE, MERDE!!!" schalde het van om de hoek waarop alle figuranten,  niet te regisseren, tegelijk naar links, richting hoek keken en na 2 seconden stilte weer in hun bevroren houding wegzakten. "Shiiiit" dacht ik, vijf voor middernacht al!  Ik legde een briefje van vijf onder de voet van mijn glas terwijl ik aanstalten maakte om weg te rennen en de stoel van het trottoir flikkerde.  Alle ogen waren even gericht op Kwatta!  Even maar want nog voor de stoel terug stond was iedereen weer in de zelfde houding bevroren behalve de Patron die kwam informeren of alles goed was.  Hij zag het vijfje, begon het glas weer te polieren en zei "Merci monsieur, Bonne soirée."  De tram vertrok vijf minuten later en nog vijf minuten later was ik in het hotel.

Maandagochtend heb ik twee doubles op en besluit toch even de krant "Sud-Ouest" door te bladeren. Maar de "arts et culture" pagina's hebben niets te melden over het concours Lyrique in Marmande.  En dan, op de valreep viel mijn oog op een bericht in de collum Bordeaux Centre.

De fontijn van de drie Gratiën spuugde verbazing wekkend fluoriserend groen water.  ... Een raadsel!  Waarschijnlijk een studentikoze grap of zo want officieel was er niets bekent.  De brandweer heeft 's nachts voor de veiligheid de fontein urenlang leeggepompt tot het water weer helder wit was. Maar de beide  bekkens van het fontein zijn groen geverfd. Dat ik ook dàt heb mogen meemaken en fotograferen!


donderdag 31 augustus 2017

Met de Franse slag ?

In Nederland en België, maar vooral in Nederland wordt nogal eens badinerend over "met de Franse slag" gesproken.  Waar die bedenkelijke typering vandaan komt weet ik niet. Wèl ken ik de Franse uitdrukking "Pfff, après nous les mouches" die menig Fransman schouderophalend gebruikt als iets niet helemaal zoals het moet of zou moeten afgewerkt is.  Tenminste, dat hoorde ik in de 60er jaren, tijdens mijn vakanties in Parijs nog wel eens vallen. Zeg maar "wat niet weet, dat niet deert" of wat je niet ziet doet er niet toe.  Nu is het niet moeilijk om te constateren dat het vooral in Nederland vaak gezegd wordt als je in Nederland en niet in Frankrijk woont. Maar ik vind het wel opmerkelijk dat Nederlanders over hun eigen werk of dat van anderen het over "de Franse slag" hebben.  En soms struikel ik er letterlijk over: het stratenmakers werk.  Zonder de Nederlandse stratenmakers te willen schofferen moet ik toch constateren dat menige straat al na relatief korte tijd er schots en scheef bij ligt.  En al heb ik nooit ambities gehad om stratenmaker te worden, wil ik zoals met alles, altijd weten hoe men het doet, en vooral hoe het eigenlijk, feitelijk, moet. En dat laatste wil nogal eens schouderophalend genegeerd met woorden als "ach Jo, dat ziet/weet toch geen mens."  Doordat ik tot voor kort jaarlijks wekenlang vakantie vierde in heel Italië, en iets van 12 jaar 2 weken in Wenen, heb ik gemerkt dat men in Italië nogal vaak "met de Franse slag" aan het werk was en hoe tuchtig precies de Oostenrijkers aan het werk zijn. "Na ja, Ordnung muss sein!" is denk Ik de Oostenrijkse lijfspreuk.  
Maar dit jaar was ik 6 dagen in Marmande, een provinciestadje van 20.000 ? zielen, een uurtje van Bordeaux vandaan.  En, ze hebben daar opvallend veel ambities. Het inmiddels 29e Festival Lyrique is na de teloorgang van het Weense Hans Gabor Belvedere Sänger Wettbewerb waarschijnlijk het belangrijkste, jaarlijkse, klassieke zangconcours in Europa.  Een 18 koppige internationale  jury met 14 actieve operadirecteuren, voornamelijk Fransen die wel degelijk behalve prijzen ook contracten aan te bieden hebben beoordelen 160 jonge zangers om 12 finalisten te selecteren. En geloof mij, dat gaat niet met de Franse slag zoals men dat in Nederland pleegt  noemen.  Maar buiten het festival met concours heeft het stadsbestuur en de burgemeester echt bewonderingswaardige plannen om van een "buitenstadje" een mondain oord te maken. Pand na pand wordt gerestaureerd en de hele binnenstad zo goed als autovrij te maken. Nadat zowat elk plein, groot en klein, voorzien is van ondergrondse parkeergarages zijn de straten aan de beurt.  En dan zijn we waarover ik het wilde hebben beland!  

Zoals altijd ben ik nieuwsgierig "hoe" men iets doet, maakt of bekijkt.  Er was één nadeel: het was tot 16:00 uur een kolere lawaai.  Op het Place du Marché en de aangrenzende straten was het terrasje doen bijna onmogelijk.  Menig winkelier is maar met vakantie gegaan. Niet omdat de winkels en restaurants niet bereikbaar waren, in tegendeel, de stad ging er prat op met reuzengrote spandoeken dat de "commerce" tijdens de werkzaamheden gegarandeerd goed bereikbaar zouden zijn.  Nu was het hier en daar tijdelijk wèl even improviseren geblazen maar jawel, overal waar de straat opgebroken werd verschenen stabiele, rolstoeltoegankelijke (!) overbruggingen.  Echt ongewoon, nooit eerder of elders gezien.  Maar de winkeliers en klanten moesten tegen elkaar schreeuwen: "Wat zegt u? Ik versta het niet,". Maar ook de planning en verkeerssituaties waren echt verbazingwekkend.  Wordt in Amsterdam bijvoorbeeld de Kalverstraat herbestraat, dan wordt eerst de héle straat, kilometers lang opgebroken.  Weken lang is het waar men begonnen is een grote zandbak en met de Nederlandse weergoden vaak een grote modder bende. In Marmande wordt gewoon tussen 2 dwars- zijstraten gewerkt.  Het verkeer wordt tijdelijk omgelegd en afhankelijk van de situatie met meestal enkelrichting straten ook de achterliggende straten van richting veranderd zodat het verkeer met de minste hinder en kleine omleiding door kan gaan.  En eenmaal opgebroken staan de troepen klaar!  5-10 meter straat uitgegraven begint men de riolering, leidingen etc. voor 5-10 meter te vernieuwen. En na een paar dagen zijn de volgende 5-10 meter aan de beurt en word het vorige stuk alweer dichtgegooid en dan heringericht.  Nu verwachtte ik inderdaad dat dàt dan met de Franse slag, haastwerk zou worden.  In tegendeel!  Stomverbaasd heb ik soms een uur staan toekijken.  Zoveel waterpassen en steen na steen op maat gezaagd materiaal heb ik nog nooit gezien.  
De foto's laten zien hoe de toekomstige afvalplaatsen aangelegd werden.  Nadat de grond met veel kabaal aangestampt was werd er gewapend beton gestort. De volgende dag werd daarop ruim 5 cm mortel gestort waarop steen voor steen gelegd werd met een 8mm voeg en de sluitsteen op maat gezaagd werd. B-) 
 Mortel storten. 

Op maat dus! Maar hoe goed gemeten ook, er wil wel eens te groot of te klein gezaagd zijn.  Dat ziet geen mens? Nou nee hoor. De stratenmaker keurde een serie sluitstenen af omdat ze een halve cm of zo te klein waren.  Het werk stilgelegd, korte discussie waarbij de steenzager echt ging kijken hoe dat nou kon, nog eens nameten en onverrichte zaken opnieuw ging zagen. Die watergekoelde betonzaag is echt oorverdovend! 
 Die zijn te kort!
Hoe kan dat nu? Ik heb echt goed gemeten.  Dit is geen 8 maar 13 millimeter! 

Hup! Eruit!
 Opnieuw zagen.

De volgende dag werden de voegen met liquide, waterdichte voegmortel ingespoten en met voegmes afgewerkt. Het valt niet direct op, maar vandaar die waterpassen, de "parkeerplaats" voor gescheiden afval clico rolcontainers loopt naar het midden en naar de goot iets af.  Want er worden toch altijd wel klandestien vuilniszakken bijgezet. Hoewel op heterdaad betrapt of uit onderzoek door de milieupolitie de herkomst vastgesteld, staat er een boete van € 250 per 5 liter.  Nee, er was noch een ratten- of katten probleem, maar etensafval in vuilniszakken zijn voor allerlei dieren niet te versmaden.  En het verleden heeft aangetoond dat het lekken van kapotte vuilniszakken op gewone bestrating na enige tijd gaat stinken. Met de nieuwe waterdichte bestrating is het een kwestie van emmertje water erover "et c'est propre!"  Of de belasting betaler het niet onnodig duur vind? Absoluut niet!  Op inspraakavonden is juist geëist dat "coût que coût" wat het ook moest kosten bij de nieuwe herinrichting de meurende straattegels verleden tijd zou zijn. 
Eindresultaat: op de millimeter nauwkeurig gezaagd en, ROND afgeslepen, met waterdichte voegmortel afgewerkt!

 Moet je in Nederland eens om komen.  Hier gaat bijna alles "met de Franse slag" oftewel feitelijk met Hollandse slag!  En zelfs met een rattenplaag in Zuidoost - waarvoor metershoge spandoeken waarschuwen - zijn er nog bewoners die op zaterdagavond een vuilniszak buiten pleuren.  En dan schouderophalend roepen "dat weet toch geen mens" of letterlijk "après nous les mouches" want al schraap ik dan de vuilnis bij elkaar, de vliegen hebben hebben daarna een heerlijke tijd! 
En 20 meter verderop: 
 

Na de ratten, de vliegen! Plastic, papier, poepluiers, etensafval.... Met de HOLLANDSE slag.

vrijdag 18 augustus 2017

Héél plezant. Straks naar de Vrederechtsbank.

Solo, perduto, abbonda nata...
Nee, het is niet mijn lievelingsopera!  Maar -mits goed gezongen -gaat deze aria door merg en been. En, geloof mij, nu snap ik wat haar overkwam in die woestijn.
P
17:00 wisseling van wacht. Na 2,5 uur in een isoleercel met 15? graden, klappertandend komt de nieuwe psychiatrisch verpleegkundige mij vragen om mijn verhaal voor de 5e keer te vertellen. "Als ik u was zou ik het wèl doen want het ziet er niet goed uit hoor! U hebt uw echtgenoot met een groot mes nagezeten en de deur van uw buurvrouw met een hamer vernield waarop zij de politie gebeld heeft. U heeft nu een strafblad wegens vernieling en bedrijgingen. "
"Excuse me??? Wat heb ik gedaan??? " "ja en zelfs een politieagent bedreigd waarop hij u in de boeien geslagen heeft! Dat ziet er dus niet goed uit!"

Nou dan voor de 5e keer mijn verhaal:
Ik heb de gouden leeuw vanuit een beerput als nieuw herschapen. Zeg maar €100.000 bespaard. Komt diezelfde kutpot, ja kut pot, ik ben in de Bijlmer een lieve flikkerende bleekscheet volgens Surinamers. Klopt! En zij lachen erom als ik roep : "hé , roetmoppen, pak je telefoon maar want deze bleekscheet hoort zichzelf niet eens!" 

"En wat heeft dat te maken met uw verhaal???" Ja, toegegeven, dat is een zijstraat, maar wel een feit, net als die kut pot!  "Ik heb met een klauwhamer die fascistische "Juden Freies Viertel"  oftewel Rookvrije omgeving van de muur gerukt en de laatste vier bij haar op de mat gedeponeerd.  Want mijn "echtgenoot" die ik zogenaamd met een groot mes nagezeten heb, had de eerste 6 al van mij afgepakt. Dat is alles!"

"Haha, leuk verhaal van u! Ik ga even overleggen met de psychiater, u hoort nog van mij!"

Na 15 minuten nog heviger klappertandend en tandenknarsend komt de p.verpleegkundige "Meneer De Leeuw, u bent vrij! Daar is de deur." EXCUSE me? 'om mijn echtgenoot met een groot mes na te zitten en de deur van mijn buurvrouw verder te vernielen!" "Nou nee, dat van dat mes is een misverstand dat uw echtgenoot vorig jaar hier herroepen heeft maar het staat wel, net als die deur, in het Proces Verbaal." Of ik daar een afschrift van kon hebben? "Nee, dat miet u maar met de politie regelen." En hoe kom ik thuis, in de Bijlmer zonder geld of OV kaart? "Dàt is uw probleem, u rijdt dan maar zwart, toch?" EXCUSE me???
Dus ben ik dan maar te voet, met krakende bijna bevroren heup, naar mijn zuster gewandeld. Alwaar ik € 50 voor een taxi toegestopt kreeg. Die ik niet genomen heb, maar met tram en metro huiswaarts gegaan ben.
Kom je thuis, verdwijnt mijn "echtgenoot" (die ik zogezegd met een GROOT MES nagezeten heb. Waarschijnlijk naar Antwerpen. De stad woaras ik zen gebo-horen. En ik naartoe wilde maar door politie in de boeien geslagen werd. Nu 6 uur later, zijn de striemen van boeien nog steeds zichtbaar.
Ik zal er zijn straks in Borgerhout, in het - ja-ja, ironischer kan niet-  Vredegerecht op de Turhoutsebaan. Ja, daar voltrekt zich het huwelijk van Stan en Sarra. En gelijk de "echtscheiding" regelen met mijn ongehuwde dikke deur? 

Oh, de politie was er snel! Maar de schrijnwerker en schilder blijkbaar nog véél sneller! Foto van de door mij met hamer vernielde deur -luidens constatering (jawel, CONSTATERING) van de Politie- in het Proces Verbaal.

Hoeveel schadevergoeding kan ik eisen? Oh... doet er niet toe. Hans geeft het toch uit net als mijn erfenis en 5 jaar procederen tegen het toenmalig GAK nu UWV. 
Nee hoor geen wrok. Solo, perduto abondanata.... Dat is alles. 

Mut er gien zand zen? 

donderdag 17 augustus 2017

Hoofdsuk 2, 2

Dan-i-El de goy van den Antwerse Diamant

Hoofdstuk 2, deel 2 Naar Mokum, Amsterdam!

Laatste dagen Juni 1970 , geschreven 1995 (onafgemaakt)  vervolgd 17 aug 2017!


Het was weer een snikhete dag. Ik stond in mijn kamer spullen uit te zoeken die ik beslist naar Amsterhdahhhm zou meenemen en dubio wat ik dan wel tijdelijk of voorgoed moest achterlaten.  Want mijn kamer van 9 x 3,7j5m  zou ik in Amsterdam voorlopig/nooit kunnen krijgen.  Het deed mij plots aan de Joodse vluchtelingen denken in de jaren '30 die de opkomst van Hitler en de Nazis zagen en voelden en ook zijn Mein Kampf gelezen hadden en na de Nürenburger wetten en de Kristalnacht het zekere voor het onzekere namen;  en naar draagkracht, financiële maar soms letterlijk wat ze aan koffers konden dragen om per trein naar Nederland of Engeland te vluchten. Ik "geloof" dus niet, maar ofhet toeval is of iets anders...

Er werd aan de deur gebeld en moeder deed open. "Oh, meneer Fisher, nu al? Ik heb de huur nog niet klaar liggen, maar..." Meneer Fisher interrumpeerde haar, "Nee, nee Madam, ik kom niet voor de huur maar wat hoorde ik nu? Gaat Dannyke verhuizen???" "Aah,ja, da's just. Ja, hij heeft een contract gekregen bij het Nationale Ballet!  Hoe vind u dat, straf hè, eufkes ingevallen èn ... gelijk ge..contracteerd," zei mijn moeder bijna euforisch maar dan twijfelend. Meneer Fisher zag er lijkbleek uit. "Wat is meneer Fisher, voelde uw eigen niet goed?", hoorde ik mijn moeder met zachte stem informeren, waarop ik direct ging zien wat dat er was.  "Aah, daar hebt ge'm just," zei moeder terwijl meneer Fisher blijkbaar bij toverslag ineens weer wèl goed werd. "Och, nee madam, 't is nikske, alleen wel heel erg warm vandaag hè," zei hij terwijl hij zijn pochetteke pakte om zijn voorhoofd af te deppen. "Wilt u misschien een kommeke kouwe thee," vroeg moeder. "Awel, da's een goei gedacht van u," zei meneer Fischer nu glimlachend, "maar ge moet u niet sproeien, zenne! Ik zijn curieus naar Dany zijnen uitleg," zei hij al voeten vegend.
Zoals gewoonlijk liep hij mij voor naar mijn kamer om in de deuropening even verstard te blijven staan.  "Oi, amai, zijt ge uw valiezen al aan 't inpakken, gaat ge al zó rap weg?" vroeg hij beteuterd terwijl hij de kamer rondziende weer zijn zweet moest afdeppen dat zelfs al langs zijn neus liep. Zó had ik meneer Fisher in al die jaren nog niet gezien.  Ik vroeg nog of het echt wel goed met hem was, maar hij zwaaide het afwimpelend met zijn hand af en zei: "Bijlange niet, 't is allemaal goed. Allez, vertel mij eens wat er allemaal gebeurd is... daar in Amsterdam." Tiens? Hij wist al dat ik naar Amsterdam zou gaan? Dat moest hij wel van zijn dochter of kleindochters beneden gehoord hebben en ik begon enthousiast met mijn verhaal dat die Zaterdagavond Akkoorden op den Ollandse KRO tv gestopt was en dat ik ingevallen was bij het Nationale Ballet en gelijk een contract aangeboden had gekregen... maar die laatste woorden moest ik bijna inslikken. Waren dat nu tranen, want ik zag geen zweetdruppels op zijn voorhoofd...  "Ja, ja, ik het al gehoord beneden," zuchtte hij, en herstellend,,"gij zijt wel een chanchard hè, Daniël in de Leeuwenkuil dus." vervolgde hij plots grijnzend lachend. "Ja, zegt dat wel!" antwoordde ik lachend, "en dan nog in Amsterdam! Amsterdam zenne!" herhaalde ik blakend van enthousiasme. Hij keek mij weer met half dichtgeknepen ogen aan wat inmiddels vanzelfsprekend zonder woorden betekende dat dàt om nadere toelichting vroeg. "Ja c'est, toen ik vorig jaar bij mijn zuster op vakantie was in Amsterdam, toen ze op de maan landden. had ik al iets van ja, ik zou hier wel willen wonen..." Hij trok één wenkbrauw op en zei: "Omdat ze op de maan geland waren dus, en da's heel wat anders dan dat ze "hier" ergens geland waren natuurlijk!?"  Lap, hij had me wéér betrapt met overbodige zijwegen. Dat was een van de eerste dingen die hij mij geleerd had. De appel valt nooit ver van de boom en mijn moeder kennende begreep hij wel waar het vandaan kwam. Want "die van ons" kon als ze enthousiast iets ging vertellen zóveel terzijde associaties aanhalen dat ze op gegeven moment haar eigen draad kwijt was: "Allez.... Euh...wat wilde ik nu ook weer zeggen?" was dikwijls het gevolg. En toegegeven, zoals iedereen wel iets heeft, het overkomt mij nog steeds dat ik ineens een zijpad insla en dan niet meer weet wáárover ik het had of wilde hebben. Maar dat terzijde dus.
Ik herstelde mijn verhaal : "Toen ik vorig jaar in Amsterdam was heb ik "Hair" de musical gezien en toen dacht ik: Dàt zou ik willen doen in plaats van het klassieke ballet op school. En toen ik in februari op stel en sprong moest inspringen en aangenomen werd bij Zaterdagavond Akkoorden, bij den Ollandse KRO televisie..." "Ja ja, we hebben het àllemaal gezien!" Interrumpeerde meneer Fisher. "Euh... Ja toen dacht ik, dàt wil ik voortaan doen.  En tien ik van de Balletschool "afgestuurd" werd heb ik echt als Gene Kelly of Fred Astaire mij naar het station gedanst om met respijt na de eerste ochtendrepetitie "acte de présence" te geven.  Maar ja, vorige maand kregen we te horen dat het niet de laatste van het seizoen was, maar dat het na 5 jaar de allerlaatste was." Nu keek ik weer even ontgoocheld. "En dan gaat ge nu naar het Nationale ballet. Logisch als ge van de balletschool af wou en in Hair en tv showballet wilde eh?,"  ik was even van slag, want hij had me weer eens op rationaliteit ipv emotionaliteit gezet. Na enkele ogenblikken was ik er weer bij: "Ja ziet, de tv is als free-lancer goed te doen àls ge tenminste 120 dagen of zo gewerkt hebt en dan werkloosheidsuitkering krijgt, maar ik heb bij lange na geen 120 dagen gewerkt, en bij het Nationale Ballet krijg ik een gegarandeerd jaar inkomen. En daarna zullen we wel verder zien."  Hij tuitte weer zijn lippen en vroeg quasie terloops, en die 600 gulden voor 3 weken bij de tv krijgt ge nu een jaar lang?" Was dat maar waar! Ik zou 325 gulden bruto per maand krijgen, zeg maar 270 netto. "Amaai, das nogal eens een goei affaire, daar kunde nog wat van op een spaarboekje zetten hé...." zei hij min of meer sarcastisch. Ik moest toegeven dat het eigenlijk véél te weinig was om zelfstandig van te wonen en leven, maar dat dàt het salaris voor een 17 jarige is en men ervan uit ging dat je nog thuis woonde. "Maar... ik ben niet de enige die het ermee zelfstandig moet en kan doen!" Meneer Fisher mompelde iets van ja, als den papá een dikke vette bankrekening heeft. Er viel een korte stilte. En net toen mij iets te binnen schoot om weer enthousiast te worden, kwam moeder die - blijkbaar zoals gewoonlijk - aan de deur had staan luistervinken  binnengevallen. "Voilà, hier c'est! Hier zijn ik met den thée!  En voor meneer Fisher mê zonder veel suiker hè!  Voiláa... Ja, ik dacht al, wat is het daar stillekens, want gewoonlijk hoor ik ullie tot in de keuken lachen als Danny weer eens de komediant uithangt en ik hoorde ook niks over den oorlog of Is...euh ik bedoel Palestina of meneer Fisher als Juge Danny's dinges, hoe heet ook weer... Inquisitie???" "Requisitoir" verbeterende we beiden tegelijk. " "ja, just, rekwidinges bedoel ik. Maar maakt u maar niet ongerust meneer Fisher, Danny komt als'em niet op de Scène moet staan ieder weekend overhuis en hij gaat figureren bij de Opera en dan krijgt hij sejour, geld om goed van te kunnen eten en dat figuratiegeld is voor iedereen, jong of oud, gelijk. Dat heb ik met mijn ex-schoonzoon - die was tot dees jaar directeur van 't Nationaal Ballet - en met zijn zuster die ook in Amsterdam zit, maar dat wist u al  - waardoor Danny bij die tv shows geraakt is - allemaal goed besproken! En zoals u zelf altijd zegt, Danny is wel jong maar heel slim en intelligent voor zijnen ouderdom! En met zijn laatste examen heeft hij zelfs voor rekenen een 9,5 gehaald! Is't niet Danny?" "Voor rekenen 7,5. Voor Frans en Geschiedenis 9,5"  repliceerde ik droog omdat meneer Fisher mijn cijfers maand op maand bestudeerde en met zijn opgetrokken wenkbrauw "O ja?" mij zijn les "eerlijk duurt het langst, al steekt een ander een pluim in uwen derière" deed herinneren. "Och ja, frans of rekenen, 't was in ieder geval iet om fier over te zijn hebt u altijd zelf gezegd! En die dikke 80 %, awel daar kan hij fier over zijn hé!?" "79,5 %" repliceerde ik weer droog vóór menier Fisher wéér zijn wenkbrauw kon optrekken Maar hij glimlachte en zij "och, 79 of 80% wat's THE difference, nee gij moogt daar fier op zijn!" Het leek ernaar dat de "futiele" cijferverschillen wel rechtgetrokken waren toen moeder nog met "En Engels!!!! Dat was ook... euh wèl 8,5! niet waar!" Meneer Fischer lachte even en bevestigde dat ze gelijk had. "Ja, madame, Dannyke is niet alleen niet op zijn mondje gevallen, maar ja, het ook in andere talen! Hij begint zelf al goed wat Jiddish te klappen weet u!"  Moeder der mond viel open van verbazing. "Jiddisch? Allez zeg! Dat hem ik hem nog nie zien spreken... Is dat zo?"  Zonder haar te antwoorden kwam datgene dat ik vlak voor moeders tussenkomt meneer Fusher wilde vertellen weer boven :"Ja meneer Fisher, nog iets dat plezant is Amsterdam!  Als ze plat Amsterdams spreken zit het vol met Jiddische woorde gelijk jatten, porum, goochemert... .??? Tiens, dat wou ik u nog vragen! Wat is goochemerd eigenlijk, dat heb ik nog niet uitgevonden. Jatten zijn gewoon handen en niet iets stelen zoals ze in Antwerpen bedoelen en... " Mijnen Frank viel ineens! "Iets jatte" is met de handen iets stelen dus... maar ik vervolgde: "en porem is gezicht van poerim. Maar goochemerd...?" Meneer Fisher barstte tot mijn en moeders verbazing uit in een bulderlach. "Oi oi oi! En hoe komt ge aan dat goochemerd dan?" Ietwat verbouwereerd legde ik uit dat ik op het Waterlooplein, de rommelmarkt, verbaasd een hele bak met Nazi tekens, medailles en spelden zag en die ging bestuderen... "Watte!!! Wat hadde gij gezien en stond ge te bezien???" riep moeder gechoqueerd. "Ja, Nazi insignes en zo. Zelfs de doodskoppen van de klakken (petten), SS  reversspelden en hakenkruisen en.. "Wáaaatte? Maar daar gaat ge nooit niet meer naartoe  zenne! Ik verbied het!" riep moeder met overslaande stem haar voorhoofd vasthoudend. "Nee meneer Fisher, ik verbied Danny nooit niks maar datte..." terwijl ze meneer Fisher zijn koude thee achterover sloeg om zich dan weer te verexcuseren dar ze van de emotie niet goed gezien had welke tas ze gepakt had. Meneer Fisher was even geamuseerd met moeders reacties en zei: "Maar madame toch, enerveert u niet zo, hij was nog niet uitverteld en ik vond het héél interessant! Wel curieus, maar interessant want het ging om dat "goochemerd", waar hij dat vandaan had. Allez, gij waart dus op het Waterlooplein en vond die bak met ingnes, vertelt verder.  "Nen bak? Ja met die klein dingeskes, maar heel dat kraam stond vol met lange leren frakken (lederen jassen) botten (laarzen) broeken en vesten, enfin complete uniformen maar zonder insignes, die zatten dus in die bak, eigenlijk grote kist"  "Ooch meneer Fisher" stamelde moeder, "ik zijn zó gegeneerd, dat Danny in die vuiligheid geintresserd was, oooh...." Ze schonk zich met trillende handen een nieuwe tas thee in die ze gelijk, in één teug soldaat maakte. Ik bedoel : opdronk dus.  Meneer Fisher was half geamuseerd, half ongeduldig en zei half gebiedend: "Allez madame, 't is allemaal nikske, enerveert uw eigen niet zo (en in echt Antwerps) pakt nen stoel en staat een bitje. Laat Dannyke nu eens expliceren hoe dat het zat en hij aan goochemert gekomen is. Allez jong,....we weten nu wat er zoal allemaal te kopen was, maar dat goochemert nu."  Tja, hoe moest ik het vertellen zonder dat "die van ons" weer een appelflauwte of het aan hare moteur te doen krijgen... maar ik vervolgde: " Komt een oud manneke die juist iets verkocht had naar mij en zegt: "Nah, schön was, nicht.." Moeder viel weer in de rede: "Watte? Nog geneens nen zwartzak maar nen Duits op die vogelenmart in Amsterdam???" Meneer Fisher raakte  ongeduldig zei vriendelijk maar iets dwingend: "Maar madame toch, 't is al goed zenne, laat hen nu eerst eens uitklappen en al wil ik niet den Juge spelen, in de rechtszaal wordt ge dan de gang op gestuurd zenne!" met een knipoog naar mij. Moeder had de hint begrepen en zei zuchtend: "Bon, allez dan, dan laat ik ullie maar alleen. En derbij, ik heb nog den afwas staan en die moet ook gedaan worden. Moet er nog iemand kouwe thee? Nee? Dan neem ik het maar mee... Voor den afwas ziet ge..."  En toen vertrok ze. Meneer Fisher gebaarde om te zwijgen en te luisteren. De deur werd dichtgetrokken we hoorden twee of drie hakken op het parket en dan stilte, terwijl het zeker een dik dozijn stappen naar de keuken is. Ik wilde verder gaan maar meneer Fisher gebaarde driftig om te zwijgen en half uit de stoel leunende, met zijn hand achter zijn oor luisterde hij met ingehouden adem.... "Krieeek" deed het parket en meneer Fischer proestte het, zijn neus dichtknijpend achter zijn hand uit, gebarend dat zij achter deur stond te luistervinken en begon op luide toon met: "Wáár waren we weer gebleven? Ah ja! Hoe ge aan goochemerd kwam (en met stemverheffing) met DIEN DUITS OP HET WATERLOOPLEIN." ... "Krieeek. Kràk" deed het parket en op muizenvoetjes hoorden we moeder richting keuken verdwijnen terwijl meneer Fisher met zijn hand schuddend zijn lacheninhield.
"Bon," zei meneer Fisher uitgelachen,"wat was dat nu met die Duitser?" Ik keek even raar op en zei: 'Maar bijlange niet! 't Was geen Duitser maar 't was nen Jood!" Meneer Fisher schudde niet begrijpend zijn hoofd terwijl ik mij bijna verslikte om de manier waarop ik gezegd had, 't was nen Jood! De manier waarop "goede Katholieke" en andere Antwerpenaren het over Joden hebben. Maar ik vervolgde met iets beknepen stem: "Ja zie, dat was zo eigenaardig. Toen hij mij in't Duits aansprak antwoorde ik: Ik spreek spijtig geen Duits en hij repliceerde onmiddellijk met "Aaach, een Belz, en zo te horen uit Antwerpen, of niet?'' Ik knikte en hij vroeg: "En waar in Antverpen dan?" De Vestingstraat antwoordde ik onverschillig omdat ik een plastic verpakt zilveren of verzilverd "ijzeren kruis" vond. Opgetogen zei het mannetje luid: "De Vestingstraat! Bij de Pelikaanstraat, de Schup- en Rijfstraat!'," en ja, toen keek ik verwonderd op, en knikte en zei : ja-ja, daar dus vandaan. En toen begon hij een heel verhaal af te steken in Jiddisch, geen echt Pools-Duits Jiddisch zoals hier maar ik dacht Tjechoslovaaks of eigenlijk Tjechisch Jiddisch dat later Hongaars Jiddisch bleek te zijn en onderbrak hem dat ik maar een paar woorden Jiddisch verstond en niet zijn verhaal. Daarop keek het mannetje weer vreemd op, bekeek mij goed, vroeg zekerheidshalve " uit den Diamant?" dat ik na een aarzeling bevestigde want "den Diamant" wordt hier nooit gezegt, maar 't is waar, ik had wel eens iemand horen zeggen: "den Danny, die zit in den Diamant", niet de handel maar de buurt, waarop ik beslist ja-knikkend het bevestigde. Daarop keek het mannetje nog even vreemder om plots lachend "Oi! Goochemerd!" uit te roepen, "wat mot jij met die moffentroep hier?" Ik moest eufkes nadenken wat hij zei maar ik verstond wel dat hij bedoelde "die rommel van de moeffen". En ik begon uit te leggen dat ik, met meneer Fisher, en door alle mensen hier in buurt die in Auschwitz en zo gezeten hadden veel over den oorlog wist en van foto's die insignes herkende maar nooit in het echt gezien had. Maar hij deed teken om te blijven en spoedde zich naar 2 mannen, pakweg in de dertig of zo, die een paar versleten botten (laarzen)  stonden te bezien. Hij begon in het Duits te vragen of ze iets special zochten. En toen kwam er vanonder de tafel een paar stralend blinkende zwarte botten te voorschijn. Hij vertelde er wat over met hartstocht, gaf een weggooikus op zijn vijf vingertoppen dat aangaf dat het de beste kwaliteit was, dàt verstond ik wel, "fast wie neue!" hij pakte een opblinkvod, (poetsdoek) vreef een paar vingerafdrukken weg en demonstreerde het salueren door de hakken tegen elkander te ketsen en verdorie, het klonk juist gelijk in de films over den oorlog," Meneer Fisher tuitte weer zijn lippen kneep één oog half dicht en gebaarde om ver te gaan. "De klanten waren enthousiast en wilden er twee paar van hebben, maat 41 en 43 of zo. "Sanjos, leider, tut mich wikrklixh leid" verzuchtte het mannetje, er was maar één paar, en maat 42. "Einzigartig" of zoiets zei hij en of ze ze niet wilden passen wat na enig over en weer gepalaver gebeurde. 't Was den ene iets te klein en de andere weer iets te groot eigenlijk. Maar het mannetje wist te verzekeren dat ze "damahl" altijd iets te groot namen en 's zomers een propje papier en inlegzooltje van gazettenpapier er in deden en dan 's winters 2 paar socken droegen. De klanten waren overtuigd en toen kwam de vraag wat ze kosten. " Meneer Fischer ging helemaal op in mijn verhaal, hij zag het voor zich en trok een geamuseerde, half sarcastische glimlach met deels opgetrokken wenkbrauwen.  Het mannetje wenkte, de heren bogen zich voorover, en er werd een prijs in het oor gefluisterd. De heren schrokken zich bijkanst een ongeluk. "Wassss!!! .??? " ik dacht 250 Gulden te verstaan. Het mannetje keek heel onbegrijpend de hemel  in en zei dat ze zeker wel 500 DM waard waren. Hij had in Oberhausen afgesleten half doorgelopen Stiefel voor 400 DM zien gaan. Het was echt een Sonderangebot omdat hij die jungs simpatisch vond. De mannen twijfelden, discuteerden onder hun, en kwamen met een tegenbod op luide toon: Zweihundert! .... het mannetje keek eventjes sip, bijna verdrietig, haalde zijn schouders op en zette de botten terug onder tafel weer naar mij slenterend. Met dramatische gebaren riep hij vet knipogende mij zogenaamd toe: "Schade, schade, solch ein Sonderangebot," en nog wat onverstaanbaars. "Moment mal!" werd er geroepen, "Zweivufundzwantzig!"  Het mannetje bleef één seconde staan, haalde zijn schouders op en begon tegen mij in een onverstaanbaar taaltje [hongaars denk ik nu] heel dramatisch zijn beklag tegen mij te doen,  liep snel terug, pakte die botten en vroeg aan mij groots en dramatisch gebarend of 250 gulden nou teveel gevraagd was voor een paar dat in Oberhausen, jawol in Oberhausen mindenstens 500, wel 600 DM zou doen terwijl hij weer vet knipogend naar mij toe kwam en soort teken gaf dat ik het moest beamen. Ik had dat "zilveren" ijzeren kruis in plastieken zakske in mijn handen en had een loupe gevonden en stond het te bestuderen waarop het mannetje toesnelde en duidelijk hoorbaar zogezegd toefluisrde: "Ahhh.. Ganz bisonder was! 800 und mit Stiefel zusammen, nur für dich 1000!" waarbij hij behalve die overvette knipogen ook nog teken gaf om in te stemmen. Ja ziet, zoiets had ik nog nooit meegemaakt en ik had zelfs nog geen 25 gulden bij en wat moest ik met dien bazaar (rommel/troep) ? Maar het mannetje fluisterde nu zacht :"hè diamantje, doe of je het wil en bied luid "950 mit Stiefel."  Waarop van de andere kant voor ik iets kon zeggen weer "Ja, gut, gut, ist klar" (of zoiets) geroepen werd terwijl de briefjes van 25 gulden uitgeteld werden. Het mannetje spitste zijn oren terwijl hij als de bliksem terug liep en zei dat het er maar 9 waren. Er werd ontkent en het mannetje ging de briefjes met een soort vingerknip die de briefjes deed knallen een voor een uittellen. ....7, 8.... und 9!  De mannen keken elkaar verbaasd aan en het mannetje nodigde ze uit om het duidelijk te hertellen wat ze ook deden. 1-2-3-4 = 100. 1-2-3-4.... Eh? opnieuw! 1-2-3-4,  5-6-7-8.... en 9 dus. Het mannetje haalde zijn schouders weer op, zette de "Stiefel" weer onder de tafel en kwan knipogend weer mijn kant op, weer in onverstaanbaar taaltje zich beklagend dat er heute zu Tagen geen eerlijke mensen meer zijn. De heren hadden het nog eens een nageteld en toen kwam er een portefeuille op tafel waar nog een briefje van 25 gulden uit kwam. Het mannetje was er nu echt als de kiekens bij, telde het nog eens na en ja 't waren er tien die onmiddellijk in een binnenzak verdwenen. Na 'k weet niet hoeveel plastieken zakjes die allemaal weer te klein waren moest hij maar een grijze vuilniszak geven. Na nog wat hartelijkheden en naroepend dat ze vooral  terug moesten komen kwam hij weer naar mij terug.
Waarschijnlijk had ik inmiddels een onderdrukte lach want meneer Fisher begon te lachen. "En toen? Want het moet nog komen hé, de apotheose!" Inderdaad!  Het manneke schoof mij om te beginnen een verfrommeld briefje van 25 toe, "Voor de Matz!" want hij had bij de eerste telling een briefje weggechamoteerd!  Fisher hard lachend: "ik wist het wel! Da's nu goed kunnen jatten ziet! Maar hebt gij dat aangenomen? Zwijggeld is dat!"  Ik wilde het eerst niet aannemen maar het manneke zei: "De moffen hebben alles van ons afgenomen en heel de familie uitgemoord!  Wij, de twee broers werden opzij gezet en de rest is een half uur later door de schoorsteen in rook opgegaan.  Als er dan moffen zijn die zo geil op die rotzooi zijn, dan heb ik er geen moeite mee om ze hun geld afhandig te maken! ".  Meneer Fisher was uitgelachen omdat zijn schoonzoonzoon en diens broer ook de enige overlevenden uit Auschwitz van de héle familie Sharf waren. "Komt bekent voor hè Danny?."

<< onafgemaakt hoofdstuk gescheven in 1993i!  @2016 17 aug. afgemaakt> 

zei meneer Fisher droog. Het drong pas op dat moment weer tot mij door, maar nu trok ik een sarcastische glimlach dat hij begreep als "er komt dus nog méér?"  En ook dat was zo! Het mannetje vroeg of ik zo een insigne wilde hebben. Ik moest er niet aan denken, "die van ons"  zou behalve een appelflauwte een attaque of zoiets krijgen als ze zo'n runeteken of zo in huis zou vinden. Maar het schoonste was wel dat het manneke zei: eender wat maar behalve dat unieke zilveren IJzeren Kruis. Ja logisch, het was toch 800 gulden waard? Toen lachtte het mannetje kort en fluisterde: "Die maakt mijn broer tussendoor, in de Rijfstraat! "  Meneer Fusher riep uit: "Ziet het wel, ik dacht den helen tijd al, nen Hongaar met een broer in Holland, dat zou Dávidosz wel kunnen zijn want er zijn hier maar 3 Hongaren in de buurt. en wat kost het ze? Vijfhonderd Frank? " Het antwoord was 200 F. (fl 13-15)  "Dus dà's wà' ze bedoelen met een "Jodenstreek"?   Meneer Fisher moest grimlachen:  "Ja, dat is't. Maar die broertjes Dávidosz ... 't Zijn echt bandieten, beroeps chamoteurs! Ik vertrouw die voor nog genen halven frank. Als ze iemand een hand geven, kunt ge er op rekenen dat die later hun horloge, hunnen portefeuille en zelf hunnen kravat (stropdas) kwijt zijn!  Maar wat dien oudste in Amsterdam doet met die moffen... ik mag het niet goed vinden, ik zelf zou het geeneens kunnen die komedie!  Maar nu moet ik toch aan die drie apen denken.  
Ik dacht er goed aan te doen om nog eens te herhalen dat het Amsterdams vol Jiddische woorden zit. "Ja, ja, dàt wel, dat is zo.  En, voor iemand als gij die vol zit van theater is het ook magnifiek om dáár te zijn, vergeleken met het kleinburgelijke Antwerpen zekers.  Maar pas op! Hollanders zijn onverschillig. Of dat ge nu kort of lang haar tot over uw schouders hebt, in een chique kostuum of flower-power mauve- fuchia- grasgroen- oranje- kleren loopt, alleen of met zijn vijven samenwoont, der vegen ze hun gat aan af." zei hij met bedenkelijk grijns.   Eh? voilà c'est, dat  bedoelde ik ook. "Das toch heel goed? Toen ik 2 jaar geleden een broek met van die heel brede pijpen aan had, geeneens in fantasie design of kleuren maar donker blauw, was het komentaar nogal iet. En toen ik die zilveren schoenen aan had bleef heel de Keizelei staan,: "Zeg hebde dà gezien??? Amaai zeg!  Als dàt mijnen zoon was, vloog die gelijk buiten! Wat een schande!"  Meneer Fisher grinnikte: "Niet alleen op de Keizerlei zenne, ge zijt hier in de straat ook nogal... allez, zegt maar besproken!"  
O ja? Ik hoorde telkens van "die moet later advocaat / architect / coiffeur / politieker (zelfs burgemeester van Antwerpen, door toen Schepenen van Onderwijs, later Burgemeester Mathilde Schrooiens) maar dat is een ander verhaal op zich) en weet ik niet niet meer; maar van "besproken" over de tong gegaan zijn had ik nog niks gehoord. Meneer Fisher tuitte weer zijn lippen, schraapte zijn keel en begon met filosofisch psychologische Annalise van voornoemde feiten en conclusies.  Maar het slot van het liedje was zoals altijd weer hetzelfde: "oh, ge hebt hier de Winkler Prins en de La Rousse staan" , terwijl hij snel iets opzocht en glimlachend of verzuchtend het boek weer in de rij zette.  "Dat zulke gij wel uitvinden. En dien Dávidosz in Amstedam... vertrouwt hem genen Frank of Dubbeltje toe! Maar, ze zijn in 45 of 46 terug in Amsterdam aangekomen... en zij hebben meer te vertellen dan heel de Winkler Prins of La Rousse tezamen over wat hun in dat schoon Mokum te wachten stond. Den ene is in Amsterdam gebleven en staat dus op het Waterlooplein Duitsers te beduvelen, (hij moest toch lachen) en de jongste is gelijk naar Antwerpen vertrokken waar hij als zogenaamde goudsmit de rest loopt de beduvelen. (weer moest hij even hard lachen) 
Ik wilde toch graag wat hinten krijgen want ik kon zijn sceptische blik op Mokun toch niet rijmen. Maar de enige hinten waren de encyclopedieën èn Dávidosz op het Waterlooplein. Maar over goochemert wilde hij het wèl expliceren omdat het geen mening maar verklaring van het Jiddisch bargoens is. Een goochemert is letterlijk een goyim, een niet jood, een ongelovige. Maar joden zeggen het in het Mokums bargoens tegen andere joden als een verhaal niet geloofd wordt. En, dat ben ik dus, letterlijk en figuurlijk : ik ben geen jood èn ik geloof niet, èn laat me niks wijsmaken omdat ik (na-)DENK (en opzoek) ipv iets te geloven.
Meneer Fisher keek nadenkend met getuite lippen in de verte.  Teken om even niet te onderbreken!  Ondertussen probeerde ik vergeefs om in de encyclopedieën de link te vinden die hij gevonden had.  Opeens stond hij op. "Dan-I-El, en dan nog in de leeuwenkuil." zei hij half verzuchtend, "het gaat u goed, ge zult veel Mazzel en veel Broche tegemoet gaan. Ik gaan u missen manneke!" En weer depte hij met zijn pochetteke zijn voorhoofd af om en passant de tranen weg te deppen. Ik repliceerde : "Maar meneer Fisher, ik verhuis niet naar Canada of China, ik kom bijna elk week-end terug over-en-weer zenne, en dan..." Hij onderbrak me resoluut! "Nee Dannyke, beloofd niks dat bellekesblazen (lett: zeepbellen blazen c.q. gebakken lucht) is. Dàt zou mij van u tegenvallen, want ik dacht dat ik u (ja, hij zei U tegen mij) dàt wel had bijgebracht... Of niet?'" Ik stond met een mond vol tanden ja en nee te beamen, volstrekt het spoor bijster. Hij vervolgde: "Gij moet niet beloven om op zondag een vieruurtje bij ons op visite te komen; dat kolt er niet van. Misschien over een paar weken nog eens, maar gij zijt 17, straks 18 en gij zwerft nu al tot diep in de nacht in 't stad, niet om zat te worden maar om indrukken op te doen. En bravo!  Maar als ge een week-end thuis in Antwerpen zijt, gaat ge niet op zondag bij ons langs komen. Maar als ge langs wilt komen, belt en de koffie en koekskes staan gereed! ..." Ik wilde het eerst tegenspreken maar... mr Fisher had ALS hij iets zei i.p.v. verwijzen naar encyclopedieën, wèl gelijk!  En uiteindelijk... het was daadwerkelijk ons laatste gesprek!  In oktober of november kreeg ik van mijn moeder te horen dat de dochters Sharf (kleindochters Fusher) jubelend verteld hadden dat ze gingen verhuizen naar een chique appartement aan het stadspark. En terwijl mme Sharf (dochter Fisher) het in alle toonaarden ontkent had, stond de verhuiswagen eind november voor de deur. Waarop mijn ouders haastig wilden verhuizen. En ach, het nieuwe appartement op de eerste verdieping met één trap was behoorlijk kleiner voor hetzelfde geld maar mijn echt riante kamer was overbodig, dus waarom 4 lange trappen naar het 2e (met tussenverdiepingen) doen?
Na de verhuizing, weken later, kreeg ik terzijde het bericht dat mijn ouders (moeder) niet wilden vertellen: Meneer Fisher was al in augustus aan een hartfalen (?) overleden. En de 89? harige M'e Fisher had besloten om hun 3 eigendommen aan de broertjes Sharf over te laten. (Met bedingen over haar eigen lot.) Dus werden de 3 eigendommen weldegelijk -kort na mijn ouders verhuizing- verkocht. David Fisher zou -denk ik- zeggen: "Ziet, da's nu een Jodenstreek!"  Oeps nu speculeer ik wel.... Nee, dàt zou hij gezegd hebben.
ik kan niet anders zeggen: ik. Wou dat hij124 was en nòg op bezoek kon gaan, om (niet besproken of beschreven herinneringen èn raadsels over WO2, Palestina en het Jodendom (als goy/goochenrd) te evalueren! 
Ik kan niet anders zeggen dat "mijn opinies" voor emm.. 95% ? door hem beïnvloed zijn.

Vervolg: Hoofdsuk 3 Is***l! Of... BEZET PALESTINA. Mijn weerzin om  de staar Is***l na Antwerpen met  mr Fisher en mijn 3 weeks bezoek aan bezet Palestina in 1979.  Daarom ben ik Boycot Disinvest, bezet voormalig Palestina! De z.g staat van 'Het Bloolfde Land" is onzin! Als je de torah ernstig neemt!  Alle. Als de Messiah verschenen is, dàn wel. Maar Jezus noch anderen zijn door de joden als "verlosser" of Messiah erkend!!!!  Dus: z.g. Orthodoxe Joden in Palestina en Antwerpen ( en New York en elders in de Diaspora hebben - volgens de Joodse Heilige schriften en het gecensureerde "Oude testament" van de bijbel gelijk!!!  Ik geef niets om 5700 of 2017 jaren!  Maar als je je beroept op duizend jaar oude geschriften..... Neem het dàn serieus! Het beloofde land MAG er niet zijn omdat de verlosser er nog steeds niet is! 

Vergeet niet om G+ te klikken! Is een LIKE! 

zaterdag 29 juli 2017

Naar London 1977 Zeebrugge - Feliixtow NW Storm 8 BF

 Hans Nieuwenhuis and I made our first trip to London likely in 1977 to stay with Charles Hamilton (dir of "Dorian Gray" comp.by Hans Cox, at Ned Opera Stichting in 1976) 
We were not poor but for sure not rich, so we took the train to Zeebrugge where we arrived really TOTALLY wet for the night ferry to Felixtowe having NW Storm 9 Beafort! After nearly 2 hours the captain announced that "the storm was fading" and we were reddy to sail.  We had meanwhile a small late night snack and went to Bow Bar overlooking the dance floor, and of course the ship's bow. The nice looking bartender asked likely automatically when he heard us speaking Dutch: "Hello, welcome, twéé halve liters?" I replied in my best Cockney English that we rather had two Remy Martin or so.  "Verrrry wise choice!" he said. And there was the deck bell ringing, "steam" whistle blowing short, long, short, and off we went.  The Bartender started his information gathering: "First time, where are you from, how long are staying in London?  Opera? Dorian Gray, the Portrait off I assume, a Dutch Opera in English? Are you going to see something on West End, do you know the Round House? * Etc." (he was a student from... Ox, Camb,...?)  
And while the light tower came just in front of the ship, he asked quickly : "Ever been on a ship with storm force 8, do you know what's coming up?! - e beep went of with 3x S A in Morse (stow away) - Hang on, don't leave!" and he closed quickly all drinks- and glasses cabinets, took our 2 just poured Cognacs and stowed them away - Hans: "Hey! That's ours! .??" - but I got it! My father was waiter on the ship Antwerp - Leopoldsville 1929-32 with the Compagnie Maritime Belge (du Congo) and those stories were told over and over again during my youth. * I made a gesture with my hand  - no words needed - and de bartender knotted Yes, yes, yes! with his head and a verrrry large soundless laugh smile.  I said to Hans : "Shut up, hold yourself firmly and watch de dance floor!" (Hans can be verrrrrry stubborn) "No, I want my cognac back!!!" while the bow made his first "gentle" dive into the waves causing a big splash on deck and the first few of the dancing mob falling on their asses, sliding down towards the bow on the dance floor, followed by some others falling on their asses, joining those who didn't got on their feet to make a funny slide back.  Hans still hanging over the bar looking for his Cognac feel of his barstool, still on his feet due to the bartendendervwho grasped his arm. And then the "Cake Walk" started : the schip dived again into the waves, causing those on their asses on the polished dancfloor to slide - very amused - back to the front.... and then.... the schip was lifted some 45-50 degrees up, causing everyone on the dance floor and those seated on lose chairs to be catapulted backwards with all the chairs, and then we had the ship making an enormous slash while diving into - likely UNDER - the waves, catapulting really everyone and everything to the front, while the schip was turning araund de notorious sandbanks making it "rolliing", causing the whole bunch of people an chairs sliding left to right,starboard, backboard half a dozen times or more but diminuating.
A morse signal sounded 3 times  (don't remember what) and the bartender gave first off all Hans's Cognac, opened the cabinets and said to me Laudly laughing: "You friend clearly knows about sailing from Wagners Flying Dutchman.... on stage! "  We had a second Cognac for free. (policy of the captain /  ..... to replace SPILLED drinks due to unexpected circumstances)
We went to our reserved seats (no cabin, to expensive) an had a sleep. Woke up due to the announcement that we would land in Felixtox nearly on time though 2 hours departure delay.  so went of the toilets / washrooms to fresh up and came sick back. The whole ship, really, and the washrooms/toilets especially.... all vomited up to the sealings! Then I had to go throug the diner wher English breakfast including sausages, kippers, backed potatoes and other smells were almost steaming out of my ears!  No, I wasn't drunk att all! But sick of those smells!  We arrived well, but I said: "This was once, and never again the night ferry!"  We flew back Heatrow - Schiphol with KLM after 2? weeks of fantastic London. And! We saw an amazing Salome by The Lindsey Kemp Company in the Round House! (Read my comment on Salome by the Nationale Opera & Ballet)

Oh, btw. the schip was called 'Herrald of Free Enterprize"!  Any bell ringing? 
Watching tv in the cantine of the Stadsschouwbur Eindhoven (now Parktheater) during (pre-) Dress Rehearsel of Hans's Fledermaus for T.G. Globe in 1989, we got (I think) for the first time a "Breaking News!!" on Dutch tv holding the programmed broadcast. "And accident occurred just out of the port of Zeebrugge, a ferry on his way to England capsized by leaving the port and we're waiting for more information you will gest a.s.a.p! These pictures are live now!"  I noticed Townsend Ferries (since: P&O Lines!) first. And later: Herrald of Free Enterprice. 

Notes: 
* read my (fathers) story "Nanke gáán naar den Congo here
** Read my review on National Dutch Opera production of Salome

donderdag 13 juli 2017

"Toif is toth meneir"

"Toif is toth, meneir..."


Een van de sterkste acts van Toon Hermans die zogenaamd als goochelaar auditie doet in Carré. Ik moet er na 50? jaar nog steeds om lachen.  Samen met Buster Keaton en Harrold Loyd de onbeschrijflijk tragische komediespelers.

Maar hoe is het eigenlijk als je tot de onverwachte conclusie komt dat je duif dood is?  Ik weet het nu. 

Vier dagen geleden ontdekte ik een duif in de patio van ons Cultureel Centrum Gouden Leeuw waar ik behoorlijk aan het snoeien en mossenvrij aan het maken ben naast de complete renovatie van keuken en zalen.  Zat ie te broeden?  Want met onze straatkatten... Maar toen ik dichtbij kwam wandelde hij weg en er lagen geen takjes die duiven als nest zien.  

De volgende dag zag ik hem weer in de tuin wandelen.  (Op voorgrond links op foto) En de dag daarna werd ik binnengeroepen want die duif was binnen gewandeld en zat in de keuken voor de glazen deur naar buiten te kijken. Om de deur te openen moest ik de duif even weg duwen en toen merkte ik dat hij een gebroken vleugel had. Hij had aan beide poten een ring, een rode en een groene en dus moet de eigenaar te traceren zijn.  Maar daarvoor moest ik de duif pakken en ik weet wel hoe het moet maar met een gebroken vleugel is het toch effe wat anders.  Ik kon de nummers niet lezen omdat mijn leesbril zoek was, maar duifje wandelde daarop rustig de tuin in om op een afstandje mij aan te kijken en zelfs terug naar mij toe te komen.  Zieltje... Maar toen was mijn conclusie dat het beestje al die dagen dus niets gegeten moest hebben.  Naar Albert Heijn om "popcorn-" mais, zonnebloempitten en nog een tamelijk duur zakje "pittenmix" te halen want het assortiment diervoeding is beperkt tot katten-, honden- en konijnenvoer.   Maar vreemd genoeg, de mais en zonnebloempitten moest hij niet hebben.  Ik had het in een schaaltje gedaan en er mee geschud zoals duivenmelkers dat op hun dak of plat doen maar ja, dat is dan in een blik en het geluid met een porseleinen kom is natuurlijk helemaal anders. Dan maar in een glazen asbak zodat hij het kan zien. Maar als ik het dichterbij schoof kroop hij telkens weg.  Afijn, het begon te motteren en duif zat met voer onder de bank.  Een paar uur later hield het op met regenen en ging ik even kijken.  Zo te zien was het eten onaangeroerd en duif zat helemaal in de hoek.  Toch maar even voorzichtig pakken en bij het voer zetten.  De duif reageerde niet. En toen werd het mij duidelijk waarom: duif is dood.  :(
Gisteren waren we in Café de Jaren en ging ik even op het terras een sigaretje roken. Komen er 2 stadsduiven aangerend die heel brutaal kwamen kijken of ik niet wat te nassen voor ze had.  En dat had ik ook niet. Tenminste, niet daar. Hier bij ons mais en pitten te over omdat "mijn" duif wijlen is.

Ga zo bericht achter laten bij de Nederlandse Postduiven Bond.  En hoop ik maar dat het niet toevallig de lievelingsduif van een kind is. 

zaterdag 17 juni 2017

Verwarring rond halaletiket "De Echte Luikse siroop"

Verwarring rond halaletiket perensiroop  <-  Link, klik daar!
Oops? Was niet gepubliceerd. :/  O ja. Ik wilde met die link hier dat stuk over "Sirop de Liëge" (gek op als kind, en nog steeds) overnemen en dat lukte niet. Maar de link hierboven, " Verwarring rond halaletiket perensiroop" uit 2015 werkt nog wel!


donderdag 15 juni 2017

Jesse Klaver en ik :) en anderen :(

Op 12 jun. 2017 om 23:31 heeft Jesse Klaver <jesseklaver@groenlinks.nl> het volgende geschreven:

      
Beste Daniel,

Ik baal ontzettend. Het is niet gelukt de onderhandelingen met VVD, CDA en D66 uit het slop te trekken. Alle partijen hebben daar de afgelopen dagen ontzettend veel in geïnvesteerd, maar de afstand bleek niet te overbruggen. Voor GroenLinks is het onderscheid tussen economische migranten en mensen die vluchten voor oorlog en geweld essentieel. Zij die vluchten voor oorlog en geweld hebben recht op bescherming en opvang.
...(...)...  
De conclusie is daarom dat we elkaar niet hebben kunnen vinden. Dat is ontzettend jammer. Maar wat ik eerder zei, herhaal ik nu: we willen graag regeren, maar niet tegen elke prijs. Wij willen een verandering tot stand brengen. En altijd de mens blijven zien achter het beleid. Op migratie konden de vier partijen elkaar niet vinden. Maar ook op klimaat en ongelijkheid was de afstand nog altijd groot.
Hoe de formatie nu verder gaat weet niemand. Of er nou een meerderheidscoalitie komt of een minderheidskabinet, een kabinet met of zonder GroenLinks: wij blijven constructief samenwerken om meerderheden te vinden voor onze plannen. Wij blijven samen met jou werken aan verandering. Daarover snel meer.

Jesse  <<

Daarop ben ik onmiddellijk "in de pen gekropen"  en een uur later, 13 juni 0:33, verzond ik mijn reactie >>

Beste Jesse,
Jammer dat de informatie weer gestrand is, maar ontzettend blij met het waarom. Als ik ergens bang voor was, was het vooruitzicht dat je "noodgedwongen" toch zoveel water in de wijn zou doen als minderheid van de beoogde formatie dat ik aan je zou gaan twijfelen. 
Liever GL in - als het kan constructieve - oppositie, dan regeringsgeil opportunisme.  

Het argument "het land moet geregeerd worden" kennen we allang zoals met de val van het kabinet Den Uil waarna Jan Terlouw met die drogredenering bleef zitten. En bij de volgende verkiezingen letterlijk genadeloos afgestraft werd.  En IMO destijds met Terlouw en D66 en hiervoor met Samson en PvdA ook echt terecht!  Het inleveren van de inkomensafhankelijke ziektekostenverzekering "omdat er nou eenmaal geregeerd moest worden" in een coalitie, was in mijn perceptie handjeklap, koehandel.  En wat vluchtelingen, zelfs economische vluchtelingen betreft, geen handjeklap, "mensen-" koehandel.
Mijn respect èn versterkt vertrouwen,
met vriendelijke groet,
Daniel.
 <<

Een door mij ge-retweette:
Tineke Ceelen (@Tinekeceelen)
13-06-17 13:30
Jesse Klaver verdient lof, in plaats van hoon, voor rechte rug en ruggengraat. Vrij zeldzaam anno 2017. twitter.com/Leolucassen/st…

Ik was natuurlijk héél benieuwd naar de reacties uit politiek Den Haag, de media èn de social media, met name de one-line tweets.

Politiek Den Haag:  Dat er hoongelach van Geert Wilders en teleurstelling van VVD-CDA-D66 zou komen, verwachtte ik.   Maar voorzover de korte wandelgang interviews bij NOS journaal en Nieuwsuur niet uit de context gehaald zijn, was ik dan weer niet teleurgesteld maar verbaasd, soms verbijsterd zelfs. Verbaasd (of toch niet) over Rutte en Buma, verbijsterd over Pechthold.  "Kom oo zeg, je moet je verantwoordelijk opnemen!"  EXCUSE me?  Net zoals Jan Terlouw destijds neem ik aan?  (Zie hierboven in mijn antwoord aan Jesse)

Rt: Wil Eikelboom (@wileikelboom)
13-06-17 10:34
Als iemand iets uit te leggen heeft vandaag dan is het @APechtold, die kennelijk akkoord is met NL inzet voor migratiedeals.
Jan Eikelboom (@janeikelboom)
13-06-17 00:02
D66 stemde nu blijkbaar wel in met de Turkijedeal, vorig jaar wilde Pechtold daar nog vanaf parool.nl/binnenland/pec… #formatie

En ook was ik hoogst verbaasd over het interruptie optreden van Lodewijk Ascher in de 2e Kamer.  Dus Asher zou niet zoals Klaver struikelen over het vluchtelingen punt en met de andere 3 tot zaken gekomen zijn? Omdat hij en Samsom die Turkije "deal" bekokstoofd hebben. Of heb ik het verkeerd begrepen of heeft de NOS die interruptie toch onmerkbaar buiten de context uitgezonden? :/. Overigens vond en vind ik die Turkije deal, één van de laatste PvdA zetten, óók iets  waarvoor ik als PvdA kiezer ze zou afstraffen; zoals dus daadwerkelijk gebeurd is.  Dat Asher na die kolossale veeg uit de pan zich behoorlijk van eventuele regeringsdeelname afzijdig houdt, ook na de eerste mislukking op 15 mei, kan ik billijken. Maar dan nu wèl met "dedain"Jesse Klaver de oren willen wassen omdat Jesse die Turkije deal al niet te vertrouwen vind laat staan zoiets met Libië, Egypte zou vertrouwen, dat vind ik echt misplaatst van Asher.

Tweet van Groen Links:
Klaver tijdens het #formatiedebat: Het gaat erom dat vluchtelingen in de praktijk de bescherming en opvang krijgen die ze nodig hebben.

Ik kan al de "exacte" uitspraken met KPN tv wel urenlang gaan opzoeken maar ik ben geen journalist en dat gaat mij nu net te ver. Misschien doe ik het later in een follow-up alsnog. 

Media/TV

Verbijsterd was ik ook van de - redactionele? - vragen die in en door @JinecLive aan Klaver gesteld en doorgedramd werden.  Er werd al geconstateerd dat Jesse in den Haag  al zeg maar  "als stoute jongetje in de (informatie-) klas" was, zeg maar "de zwarte piet" toegeschoven kreeg. (Weer zo'n mooi voorbeeld van al "ééuwen oude" Nederlandse cultuur die zwarte piet zo genaamd juist héél lief vindt!) Maar nu werd Jesse door Jinek in mijn perceptie uitgelokt om toch boos te worden.  Gelukkig was er ook politiek NOS  commentator Joost Vullink die IMO een evenwichtig, objectief (voor zover dat bestaat) commentaar leverde.

Twitter, RT (=gedeeld)
Rt: Zahra Boufadiss (@ZahraBoef)
13-06-17 18:36
Maar iedereen is dus boos omdat Klaver zich aan zijn verkiezingsbelofte houdt?

Uiteraard had ik bewondering voor Jesse's brief, interviews en uitleg in de 2e Kamer waarbij hij  het verdomde - keer op keer - om wie dan ook aan te wijzen als "schuldige" van de mislukking.  En, telkens weer stelde hij dat het niet in zijn aard was om "boos" te zijn.  Maar ik vraag mij af hoe hij zich aan het einde bij Jinek voelde. Ik was in ieder geval plaatsvervangend boos! En ben blij dat ik niet aan die tafel zat.  Maar ja, ik ben Belg en zoals een "discussie" in het Vlaams Parlement waarbij Jef Van Damme, SP.A "door het lint gaat" omdat Vlaams Blelanger Dominique Lootens-Stael alsmaar one-liners vanuit zijn stoel roept zoals wat later in Jinek vertoond werd, ben ik dan ook geneigd om te gaan roepen: "Jinek zwijgt! Houdt uw klep, laat Jesse uitpraten en zit niet continu "hypothetische" stellingen er door te jassen! Zwijgt, houdt nu's uwen bebbel en luístert in plaats van uw e/o redactie gelijk te willen halen! Tais-tu" :D  Ik merkte net dat ze voer heeft gegeven aan rechts WNL en c.s. :"Jinek pakt Klaver keihard aan!" vond ik op zoek met Google naar het Jinek Logo. Eva bedankt! :(

Overigens @Jesse, misschien moet je maar eens Het Vlaams Parlement of De Federale Kamer in Brussel via Villa Politica van één (VRT) volgen als er heikele onderwerpen op de agenda staan. Dit was echt geen uitzondering hoor.  Ik volg normaal gesproken alle plenaire of specifieke kamerdebatten en P. enquêtes in Den Haag integraal. En het komt regelmatig voor dat nog effe een ristretto ga maken om niet in te slapen.  Maar bij die middagen bij Villa Politica heb zelden een cafeïne shot nodig!  En wat Eva betreft... ik zou haar voortaan rechts laten liggen. :D

En dan de tweets:  die kwamen vooral naar aanleiding van bij Jinek. De bagger van rechts Wij "WAKKER"  NL, verbaasde mij niet in het minst. En hoewel ik al jaren niet meer inga op de vaak bijna fascistoïde kretologie omdat welk argument, welke feitelijkheden je ook aanvoert, de reacties meestal nog dommer, nog lager, nog kwetsender zijn. Toch heb ik naast mijn opinie over  @JinekLive  ook  enkele personen mijn mening gegeven om niet te zeggen beschaafd de kast uit geveegd.  Gelukkig was ik niet de enige die plaatsvervangende schaamte had met die schaamteloos reactionaire tweets zoals ik hier tussendoor en hierna geplaatst heb en op Twitter ge-retweet heb.  

RT: Jan Muijtjens (@JanMuijtjens)
13-06-17 22:54
Willen PvdA en D66 mensen die GroenLinks nu wegzetten dit even lezen! #mensenrechten ook in moeilijke kwesties fd.nl/economie-polit…

Schaamteloos reactionair klinkt misschien als een pleonasme omdat reactionair ook schaamteloos is, maar ik kan het niet anders uitdrukken. ;)

Rik de Jong (@Jongderik)
13-06-17 22:34
Klaver zegt eigenlijk dat VVD/CDA/D66 minderwaardige mensen zijn die gemeen zijn voor vluchtelingen. Alleen hij deugt. #Jinek

Mijn antwoord, want dàt kon ik niet zonder repliek voorbij laten gaan:

Daniel De Leeuw (@danielmclion)
14-06-17 07:12
Fact check: klaver "zegt eigenlijk" is dus NIET! DeLeugenRegeert weer met @Jongderik ! Schaam je met je "hypothetisch" zwartmakend gelul! :( twitter.com/jongderik/stat…

Nog één antwoord van mij op iemand anders

Daniel De Leeuw (@danielmclion)
14-06-17 07:16
Hou toch op met uit je nek te lullen, achterlijke gladiool. :D twitter.com/palders3/statu…

Mijn conclusies:  
Ook Jinek schermde met : "85% van de GroenLinks achterban is boos op Jesse"  Waar komt dat getal in no-time vandaan??? Uit iemands dikke duim vermoed ik.  In ieder geval heb ik op Twitter géén GL-er gevonden die boos is op Jesse omdat hij zijn verkiezingsbelofte nakomt. In tegendeel!  De publieke opinie wordt in zo'n geval zoals gewoonlijk geuit in hoongelach en valse verdachtmakingen uit de reactionaire hoek!  
D66 met Pechtold is nu van mijn nummer twee, van het erepodium  gedonderd. 
Lodewijk Asher die ik nog enig goodwill gaf kan met de hele "partij van de asociaalsten" bij eventueel komende verkiezingen volledig van de kaart geveegd worden.
Dat Marc Rutte graag Minister President wil blijven snap ik, en ook dat hij dan -noodgedwongen- GroenLinks erbij wilde hebben. Maar ook zijn reactie in het NOS Journaal vind ik onbegrijpelijk. Hij wist toch donders goed op 15 mei waar het Jesse Klaver om ging, toch? En had hij dan verwacht dat Jesse nu opeens de boot niet zou willen missen en wel overstag zou gaan??? Duidelijk meer regeringsgeilheid dan stuurmanskunst!  
Wat Buma betreft: "die zit met een groot ei" zeggen ze in Antwerpen. Want hij "zit" tussen wal en schip (en durft niet te bewegen)! Premier Buma met alles wat enigszins links is, 7 partijen, een minderheidskabinet leiden (of lijden) dat gedoemd is op de minste linkse eisen te vallen, of toch met PVV in zee gaan, of, nieuwe verkiezingen?! Dat laatste geldt natuurlijk ook voor Marc Rutte.

De Facto is er IMO zonder GL geen meerderheid kabinet denkbaar tenzij de herhaaldelijk herhaalde verkiezingsbeloften verbroken worden. SP schuift niet bij VVD aan, D66 niet met CU en niemand met PVV.

Ik vermoed dat er achter de schermen al koortsachtig naar nieuwe verkiezingsbeloften gezocht wordt. Want dàn zal één ding duidelijk zijn: de kiezer zal vooraf of een links of een rechts kabinet willen en IMO partijen die zich niet uitspreken voor een vooraf gedefinieerd regeringsakkoord voorstel afstraffen zoals Simson die destijds haaks tegenover Rutte in de strijd stond en nog geen week na de verkiezingen al handjeklappend met Rutte een regeerakkoord sloot. En nee, das ni plezant! ;)